پايگاه خبري تحليلي شوش نیوز

تهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی

به همت هیئات مذهبی و مسجد حضرت رسول(ص) اجتماع بزرگ عاشورائیان شهرستان شوش با حضور خانواده ی معظم شهداء و عموم مردم در خیابان شهید رجایی «مقابل مسجد حضرت رسول(ص) » برگزار شد .

به گزارش شوش نیوز ؛ ساعت 18:30 روز یکشنبه 9 شهریور1399 هم زمان با عصر عاشورای حسینی ؛ حجت الاسلام عارف آل کثیر رئیس اداره ی تبلیغات اسلامی شهرستان شوش سخنان خود را با عرض تسلیت شهادت سرور و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) و دیگر یاران با وفایش به خانواده های معظم شهدا و جانبازان و عموم مردم ولایتمدار شهرستان شوش ؛ به سفر امام حسین(ع) به کوفه  که ختم به شهادتش شد اشاره کرد و یادآور شد : آن چه مسلم است امام حسین(ع) اطلاع از عاقبت و سفر ختم به شهادتش داشت و شاید برای شما این پرسش به وجود آمده باشد که برای چه امام حسین(ع) بعد از شنیدن خبر شهادت حضرت مسلم(ع) در میانه راه به مدینه بازنگشتند؟ میان همه ی روایت‌های تاریخی و نقل قول‌ها از واقعه کربلا یکی از پرسش‌های متداولی که مطرح می‌شود این است که سیدالشهدا چرا به محض شنیدن خبر شهادت حضرت مسلم (ع) در کوفه تغییر مسیر ندادند و از راه خود برنگشتند تا از این طریق جان خود و یارانشان را نجات دهند؟ برخلاف تصور همگان، نه کوفه که در آن زمان عاملان حکومت یزید همه جا را برای امام حسین (علیه السلام) نا امن کرده بودند تا جایی که خود حضرت در این باره فرمودند: «اگر در لانه‌ی مرغی باشم، مرا در خواهند آورد تا با کشتن من به هدف خود برسند و به خدا سوگند! همان گونه که قوم یهود احترام روز شنبه را در هم شکستند، اینها نیز احترام مرا در هم خواهند شکست.» به همین خاطر مدینه هم دیگر برای ایشان امن نبود؛ چون یزید به محض نشستن بر تخت حکومت در یک نامه به حاکم مدینه فرمان داد که از امام برای خلافتش بیعت بگیرد و اگر از بیعت سرپیچی کرد، سرِحضرت را از بدن جدا کرده و برای او به دمشق بفرستد.

وی افزود : به غیر از مدینه ،  امام حتی در مکه هم جانشان در خطر بود برای همین می‌گویند یکی از دلایلی که باعث شد تا اباعبدالله وارد مکه نشوند و مناسک را به جا نیاورند این بود که به حضرت خبردادند، مأموران حکومتی قصد دارند تا ایشان را حین انجام اعمال حج به قتل برسانند. از آنجایی که امام نمی‌خواستند تا خونشان در حرم خدا ریخته و احکام الهی درباره ی امن بودن این مکان شکسته شود به آنجا هم پا نگذاشتتند و با اشاره به این موضوع فرمودند: «اگر یک وجب دورتر از مکه کشته شوم، بهتر است از این که داخل آن به قتل برسم و اگر دو وجب دورتر کشته شوم، بهتر از یک وجب است.» در میان همه نا امنی‌هایی که یزیدیان برای امام حسین (ع) ساخته بودند. مردم کوفه که عدل حکومت امیرالمومنین را تجربه کرده بودند با فرستادن حدود ۱۲ هزار نامه از حضرت برای حکومت در کوفه دعوت و اعلام کردند که آنها هم مخالف خلافت یزید هستند برای همین با آمدن امام می‌توانند یک حکومت واحد را علیه خلیفه بنی‌امیه تشکیل دهند. با همه ی اینها و بعد از ورود ابن زیاد به کوفه و به شهادت رسیدن مسلم بن عقیل، سیدالشهدا با شنیدن این خبر باز هم به راه خودشان ادامه دادند؛ چون تنها خبر کشته شدن پیک امام کفایت نمی‌کرد، امام هم باید برای نشان دادن حقانیت خودشان و ظلم بنی امیه حجت را بر همگان تمام می‌کردند. از طرف دیگر هم، با وجود دعوت بی شمار مردم هنوز آخرین خبرها و گزارش‌های مربوط به حضرت مسلم (ع) هنوز به دست ایشان نرسیده بود به همین خاطر امام همچنان به بیعت و دعوت کوفیان امیدوار بود.هر چند که به شهادت خود آگاه بود .

حجت الاسلام عارف آل کثیر در ادامه به دومین سئوالی که ذهن برخی ها را به خود مشغول کرده اشاره کرد که چرا امام حسین (ع)خانواده خود را به کربلا برد؟ و در پاسخ به این سئوال اظهار داشت : می گویند ؛ چه ضرورتی داشت امام حسین (ع) در این سفر، خانواده را همراه خود ببرد؟ چه اشکالی پیش می آمد که آنان را در مکه باقی گذارد تا در جوار خانه خدا عبادت کنند یا آنان را به همراه عبدالله بن عباس به مدینه بفرستد؟ آمدن زن و بچه همراه امام حسین (ع) هیچ گونه نقش منفی در نهضت امام و به پیروزی رسیدن آن نداشته است. آنچه مهم است اینکه آیا همراهی آنان با امام تأثیر مثبتی برای اسلام یا برای خود آنان داشته است یا خیر؟ اگر فرض شود همراهی خانواده امام با وی هیچ نقش مثبتی در «اسلام، نهضت و…» نداشته باشد باز بردن آنان به همراه خود، قابل توجیه است، زیرا که آنان خودشان خواستار همراهی با حضرت بودند و چندین بار که در طول مسیر اعلام کرد که هرکس می خواهد برگردد هیچ یک از آنان چنین خواسته ای را مطرح نکرد بلکه اگر در جاهایی امام می فرمود که «همراهی آنان لازم نیست و می توانند برگردند آنان ناراحت می شدند. »و حتی در کربلا و پس از آن هیچ یک نمی گفتند ای کاش به چنین سفری نمی رفتیم. بنابراین بر فرضی که همراهی آنان با امام حسین (ع) هیچ نفع و ضرری نداشته باشد، باز رفتن آنان به همراه امام خواست شخصی آنان بوده و خودشان بر چنین مسافرت و چنین رنج و درد کشیدن هایی راضی و بلکه خوشحال بوده اند و ما نباید افراد را بر کاری که به دلخواه خود انجام داده اند و پدر به عنوان رئیس خانواده آنان را در خواستشان آزاد گذاشته و ضرر و زیانی برای دیگران نداشته، توبیخ یا محاکمه کنیم. بلکه باید از امام حسین (ع) درس مهربانی و مدیریت بیاموزیم که چنان با خانواده و کودکان مهربانی کرده که حتی در سخت ترین شرایط، حاضر نیستند او را تنها بگذارند.

رئیس اداره ی تبلغات اسلامی شهرستان شوش در ادامه خاطر نشان نمود : اوج عشق خانواده به امام حسین (ع) را می توان از کلام «جون» غلام ابوذر فهمید. او که غلامی سیاه و هدیه ابوذر به امام حسین (ع) بود وقتی حضرت او را مرخص کرد تا برود و زنده بماند و به جای اینکه از آزادی خود خوشحال شود گریه افتاد و گفت: … «سوگند به خدا شما را رها نمی سازم تا خون سیاهم به خون های شما در آمیزد.» وقتی که یک غلام که همیشه خواستار آزادی است این چنین باشد، حساب دیگران و عشق و علاقه شان به امام روشن است. چنانکه عبدالله بن حسن که نوجوان بود و برای دفاع از عمویش از خیمه فرار کرد و وقتی شمشیری حواله امام حسین (ع) شد دست خود را جلو برد تا به این وسیله از امام دفاع کند و دستش قطع شد .

وی در ادامه فواید همراه بودن خانواده با امام حسین(ع) در سفر به کربلا اشاره کرد و یادآور شد : 1 ) ـ  مسلم است که اگر امام بدون زن و فرزند بلکه با هفتاد یا صد یا پانصد مرد جنگی از مکه به سوی کوفه رهسپار می شد، به راحتی ممکن بود که به آنان برچسب یاغی، مفسد، خارجی و… بزنند و در همان اولین برخورد در بیرون کوفه آنان را به عنوان خارجی و حَروُری از بین ببرند که در این صورت کشته می شدند و اثری از آنان در صفحه آن روز یا هر روز تاریخ باقی نمی ماند. 2 ) ـ بعید نبود که حکومتیان به عنوان لشکر فاتح به مکه یا مدینه حمله کنند و برای درس عبرت گرفتن به دیگران هر جنایتی فجیعی را درباره زن و فرزند امام مرتکب شوند، همان گونه که در واقعه حره با اهل مدینه چنین کردند. 3 ) ـ  خانواده امام حسین (ع) توانستند پیام رسان حادثه کربلا باشند و در کوفه، شام، مدینه و بین راه، تنها کافی بود که خود را معرفی سازند که نوه ها و فرزندان نوه های پیامبرند و لااقل شامیان بفهمند پیامبر اکرم (ص)، خویشاوندانی نزدیک تر از معاویه و یزید دارد که به فرمان یزید کشته و اسیر گشته اند. 4 ) ـ مقاومت خانواده امام بر انجام واجبات الهی درباره احکامی را که می رفت تا مندرس شود، زنده ساخت که از جمله آنها می توان اصرار آنان بر حفظ حجاب، حفظ خود از نامحرمان، جلوگیری از مورد دید واقع شدن، جلوگیری از اختلاط زن و مرد نام برد . 5 ) ـ   نشان دادن راه مبارزه به تمامی مبارزان، که اگر خانواده خوب تربیت شد و خوب آموزش دید، در بحبوحه کار، همراه، همگام و هماهنگ با نهضت است، سخنان زنان در تقویت مردان برای دفاع از امام حسین (ع) و برای دفاع از اهل بیت، نشان می دهد که کار کردن بر روی خانواده و تربیت آنان اثر مهمی در پیشرفت کار دارد و بی جهت نبوده که خداوند در آیه ی 214 از سوره ی شعراء به پیامبر اکرم (ص) فرمود:« وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ /// و (نخست) خویشان نزدیکت را (از خدا) بترسان.» و در آیه ی 6 از سوره ی تحریم به اهل ایمان فرموده است « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ /// ای کسانی که ایمان آورده‌اید، خود را با خانواده خویش از آتش دوزخ نگاه دارید چنان آتشی که مردم (دل‌سخت کافر) و سنگ (خارا) آتش‌افروز اوست و بر آن دوزخ فرشتگانی بسیار درشت‌خو و دل‌سخت مأمورند که هرگز نافرمانی خدا را (در اجرای قهر و غضب حق) نخواهند کرد و آنچه به آنها حکم شود انجام دهند. » به هر حال امام حسین(ع) نشان داد که در دوران فراغت باید به انسان سازی پرداخت تا در روز حادثه آن انسان ها با مقاومت و فداکاری انسان را در راه هدف یاری دهند. 6 ) ـ نشان دادن قدرت روحی امام که حتی در بحبوحه جنگ، فشار دشمن، جراحت های زیاد، تشنگی و… از زن و فرزند خود غافل نمی شود و این نشانگر اوج روحی و کمال روحی امام است، که باید در چنان صحنه هایی بروز کند.

زیاد دیده شده که در تصادفات و غیره، فرد از خانواده و فرزندانش غافل می-شود و در لحظاتی تمام فکرش به خودش و نجات خودش معطوف است و گاهی حتی با نابودی آنان به دست خود، راه نجات خود را می پوید نشان دادن روحیه ای برعکس، حتی در آخرین لحظات آن گونه که در رجزهای امام حسین (علیه السلام) و کلماتش ظاهر است اوج روحیه او را می رساند نظیر: «من حسین بن علی هستم، سوگند خورده ام که سر تسلیم فرو نیاورم، از خانواده پدرم دفاع کنم، بر دین پیامبر حرکت می نمایم.

حجت الاسلام آل کثیر در ادامه به دو مورد دیگر در همین راستا اشاره کرد و گفت : 7 ) ـ   آموزش اینکه دفاع از کیان اسلام و دفاع از عقیده و آرمان زن و مرد نمی شناسد و هرکس در حد توان خود می تواند در این امر مهم شریک باشد. 8 ) ـ   نمایاندن چهره واقعی دشمن، که در راه رسیدن به مقام، حتی ناجوانمردانه ترین شیوه ها را به کار می برد و زن و کودکان که از تعرض مصونند و در جنگ ها نباید مورد آزار و اذیت یا کمبود امکانات قرار گیرند را در معرض شدیدترین تضییقات قرار داد و حتی آنان را از آب منع کرد و علاوه بر مردان که تشنه جان دادند زنان نیز در حالت تشنگی شدید به سر می بردند.

امام جماعت مسجد حضرت رسول الله(ص) ضمن اشاره به این که اساسا نهضت سید الشهدا  یک انقلاب برزگ بود اظهار داشت : این نهضت  دارای دو بخش عمده است  که بخش اول نیز به دو فراز تقسیم می شود ، فراز اول  به عهده ی امام حسین(ع) و یارانش است و فراز دوم را حضرت زینب کبری(س)  و فراز دوم به مدیریت حضرت زینب کبری(س)  و همراهی فرزندان و زنان بوده اما بخش دوم همان خون و زبان است ؛ با زبان تحول و انقلاب فرهنگی صورت می گیرد و با جهاد نظامی و شمیر این انقلاب فرهنگی آغاز می شود . حرکت بزرگی  ضروری است انسان الان متوجه شده  که تمام اهداف و نقشه ها و حرکات تبلیغاتی دشمن را باید ناکام گذاشت ؛ عاشورا «تجلي گاه شرافت انساني و کرامت هاي اخلاقي» است و هر مرد و زني در قامت خود «جلوه اي از نور و هدايت و کمال انسانيت و عزت و آزادگي »است تا همه بدانند زندگي با هر خفت و ذلتي در شأن اشرف مخلوقات نيست. امام حسين (ع) با مرگ سرخ خويش «بنيان هاي جامعه اسلامي را تحکيم بخشيد و آن را با شالوده شرافت و فضيلت پي ريزي کرد و عدل و داد را معنا بخشيد و مدرسه اي را بنيان نهاد که درس آن تربيت الهي و عشق به حقيقت و فداکاري در راه کرامت هاي اخلاقي بود.»

حجت الاسلام عارف آل کثیر در ادامه به  دفاع از فرهنگ ولایتمداری حضرت زینب کبری(س) اشاره کرد و گفت : حضرت زینب کبری(س)  اولین زنی نبود که تمام هستی و توان خود را برای دفاع از فرهنگ ولایتمداری هزینه کرد چون مادرش حضرت فاطمه زهرا(س)در آن لحظات سرنوشت ساز دو رویی کوفیان را به تصویر کشید و به عبارتی آنها را رسوا نمود .

وی در ادامه  امر به معروف و نهی از منکر را که یک موضوع مهم و حیاتی دانست که یکی از دلایل قیام امام حسین(ع) بود و در این راستا اظهار داشت : اگر امر به معروف و نهی از منکر در جامعه به کار گرفته شود تمام انحرافات پاک می شوند ؛ انسان به دلیل اجتماعی بودنش، نیاز به جمعی دارد که انیس او باشند، تا از غمها و سختی ها رهایی یابد و استعدادهای نهفته اش را به فعلیت برساند، وگرنه «انسانیت انسان»، بی معنا خواهد بود. به همین دلیل زندگی انسان، شکل گروهی به خود گرفته و اجتماعات متفاوت در عین حال، شبیه به هم را به وجود آورده است و رشد و تعالی انسان ها تنها در محیط و اجتماع سالم و پاک، امکان پذیر است. چون افراد یک اجتماع سالم، همانند اعضای یک بدن، در طریق حیات اجتماعی و سازمان دادن به زندگی صحیح انسانی سهیم و شریکند و هیچ یک از آنان نمی تواند خود را در قبال سودها و زیان های اجتماعی بی تفاوت دانسته و عکس العملی از خود نشان ندهد، اینجاست که مسئله ی «امر به معروف و نهی از منکر (نظارت همگانی) ضرورت پیدا می کند» و موقعیت اساسی و بنیادی آن چون خون در تمام اعضاء و جوارح انسان جریان دارد، در صحنه حیاتی انسانی جلوه می کند. «پس ما هم وظیفه داریم و نباید بی تفاوت به خود ، خانواده و جامعه باشیم . »

رئیس اداره ی تبلیغات اسلامی شهرستان شوش در پایان به فرازی از خطبه ی حضرت زینب کبری(س)  اشاره کرد و گفت : حضرت زینب کبری(س) فرمود : « يا أَهْلَ الْكُوفَةِ، يا اَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخَذْلِ وَ الْمَكْرِ، أَلا فَلا رَقَأَتِ الْعَبْرَةُ وَ لا هَدَأَتِ الزَّفْرَةُ، إِنَّما مَثَلُكُمْ كَمَثَلِ الَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّة أَنْكاثاً تَتَّخِذُونَ أَيْمانَكُمْ دَخَلا بَيْنَكُمْ، هَلْ فِيكُمْ إِلاَّ الصَّلِفُ وَ الْعُجبُ وَ الشَّنَفُ وَ الْكَذِبُ وَ مَلْقُ الاْماءِ وَ غَمْرُ الأَعْداءِ، أَوْ كَمَرْعىً عَلى دِمْنَة، أَوْ كَفِضَّة عَلى مَلْحُودَة، أَلا بِئْسَ ما قَدَّمَتْ لَكُمْ أَنْفُسُكُمْ أَنْ سَخِطَ اللهُ عَلَيْكُمْ وَ فِي الْعَذابِ أَنْتُمْ خالِدُونَ /// اى نيرنگ بازان و پيمان شكنان و بى وفايان و مكر پيشه گان! هرگز اشك چشمانتان خشك مباد و ناله هايتان آرام نگيرد. شما همانند آن زنى هستيد كه رشته خود را پس از بافتن وتابيدن وا مى تابيد. شما سوگندهايتان را دستاويز فساد ميان خود قرار داده ايد. در ميان شما جز لاف زدن، خودپسندى، دشمنى، دروغ، تملّق و چاپلوسىِ كنيزكان، و كينه توزىِ دشمنان نيست، يا [اگر هم به ظاهر خوب باشيد، در نهايت] مانند سبزه اى در كنار لجنزار و نقره اى بر سر گورهاييد. آگاه باشيد كه براى آخرت خويش بد چيزى را [مهيا ساختيد و] از پيش فرستاديد؛ خشم خدا شما را فرا خواهد گرفت و براى هميشه در عذاب جهنم خواهيد ماند.»

از دیگر برنامه های این اجتماع می توان به اجرای سرود نوجوانان مسجد حضرت رسول الله(ص) و ذکر مصیبت و نوحه سرایی مداحان اهل بیت(ع) « مسعود امیری ـ مصطفی میردورقی ـ علی آل کثیر و سید مصطفی فاضلی» اشاره کرد .