عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدیدتهیه و تنظیم ـ عباس کرم الهی
به همت اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش برای اولین بار با حضور محمدرضا حسین آبادی از کارگردانان سینمای ایران ، ورکشاپ 
آموزش بازیگری سینما در پلاتوی نمایش شهید حیاری برگزار شد .
به گزارش شوش نیوز ؛ ساعت 15روز سه شنبه 3 دیماه 1398 همزمان با روز ثبت احوال با حضور جمعی از هنرمندان تئاتر و سینما کارگاه آموزش بازیگری سینما با حمایت و پشتیبانی اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی و گالری فرش و مبلمان بهزاد در پلاتوی نمایش شهید حیاری برگزار شد .
محمد دیناروند کارشناس هنری اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش ضمن عرض خیر مقدم به محمدرضا حسین آبادی کارگردان سینمای ایران ، و علاقه مندان به هنر هفتم «سینما» گفت : خیلی خوشحال و خرسند هستم که این فرصت نصیب اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش شد که در کنار یک کارگردان سینمایی کشور یم ورکشاپ آموزشی بازیگری را داشته باشیم .
وی در ادامه در یک قالب گزارش از هنرمندان شهرستان شوش خاطر نشان نمود : در شهرستان شوش از دیرباز در تمام زمینه های فرهنگی و هنری نظیر « نمایش ، تعزیه ، تجسمی ، نویسندگی ، خوشنویسی ، شعر و شاعری ، فیلم و عکس و مطبوعات و رسانه » از ظرفیت قابل توجهی برخوردار بوده و حرف برای گفتن در سطح کشور زیاد داشته است ؛ خصوصا هنرهای نمایشی که خیلی از حاضرین در این ورکشاپ از کارگردانان و بازیگران نمایش هستند و البته عده ای هم علاقه مند هستند که شاید از نظر تجربی سابقه ی بازیگری نداشته باشند .
کارشناس هنری اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش در تکمیل سخنان خود اظهار نمود : برخی از سرپرستان گروه های رسمی تئاتر شهرستان شوش از جمله «عبدالحسین رسته خاک ، عباس کرم الهی، بردیا آریان فر و محمد سگوند »سرپرستان گروه های نمایش « سایه سار ، اندیشه ، بچه های ایرونی و آپادانا » ، حضور دارند .انجمن هنرهای نمایشی و عزیزانی که در زمینه ی بازیگری و کارگردانی فعالیت دارند در سطح شهرستان شوش چراغ این هنر را روشن نگه داشته اند که در ادامه ی این ورکشاپ به تجارب این عزیزان پی خواهیم برد .
محمد دیناروند سپس به سابقه ی بازیگری هنرمندان شهرستان شوش در فیلم های کوتاه ، مذهبی ، مستند و بعضا سریال های تلویزیونی اشاره کرد و گفت : اگر بخواهیم به تاریخچه ی این هنر هفتم در شهرستان شوش اشاره کنم ابتدا باید نامی از «زنده یاد حمید مهرآرا » ببرم ،حمید مهرآرا که در گذشته نام خانوادگی اش «بشکار» بوده در خرمشهر متولد شد و به اتفاق برادر بزرگترش مجید بشکار به بازی در تیم ملی فوتبال ایران قبل از انقلاب دعوت شد و با توجه به این که در شغل شریف معلمی مشغول بود برای ادامه ی تدریس به شهرستان شوش که آن موقع بخشی از شهرستان دزفول بوده منتقل می شود و در تیم استقلال شوش فوتبال خود را ادامه می دهد و در کنار آن در کنار عزیزانی همچون استاد سید جلال حسینی تئاتر شوش را روشن می کند و با آغاز جنگ تحمیلی انتقالی خود را جهت ادامه ی تدریس گرفته و به تهران مهاجرت می کند و از سال 1360 تا سال 1386 علاوه بر بازی در تئاتر در سریال های تلویزیونی و فیلم های سینمایی از جمله «داستان راستان ـ شاه‌شکار ـ تله‌تئاتر «با یک گل بهار» ـ تله‌تئاتر «آسانسور» ـ امیرکبیر ـ زنگ بیداری ـ یکی از این روزها ـ آرایشگاه زیبا ـ قابیل (مجموعه تلویزیونی) ـ تله‌تئاتر «مدالی برای ویلی» ـ استپان ـ زیر گنبد کبود ـ صید در پی صیاد ـ دستی بر آتش ـ پهلوانان نمی‌میرند ـ کهنه‌سوار ـ صدف و مروارید ـ روزگار جوانی ـ کژدم ۳۳ ـ یکی بود، یکی نبود ـ بازگشت به زندگی ـ آبی مثل دریا ـ روشن تر از خاموشی ، مدار صفر درجه و سریال گرگ ها خاکستری رنگند» به عنوان بازیگر هنرنمایی کرد ، حمیدمهرآرا هرچند که در خرمشهر به دنیا آمده ولی چون تئاتر را از شوش شروع کرد بارها خود را یک شوشی معرفی نموده و به مدت هشت سال به بیماری دیابت مبتلا بود و همین بیماری مسبب فوت وی شد. در سال ۱۳۹۱ بر اثر پیشرفت این بیماری و بنا به صلاحدید پزشکان معالج، یک پای او قطع شد و سپس در دی ماه سال ۱۳۹۲ بر اثر نداشتن تحرک، پزشکان ناچار شدند تا پای دیگر او را نیز قطع کنند. مهرآرا سرانجام در روز جمعه، هشتم فروردین ۱۳۹۳ در سن ۷۱ سالگی، در تهران درگذشت و در قطعه ی هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد .
کارشناس هنری اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش افزود : « عبدالحسین رسته خاک ، عباس کرم الهی ، فرزاد پارساد نژاد ، یعقوب سلیمی خواه و..... » بنا به دعوت شبکه ی چهارم سراسری ؛ جهت بازی در یک فیلم مستند مذهبی در قالب فرهنگ عاشورایی حضور یافتند و در منطقه ی میان آب این فیلم در سکانس ها و پلان های مختلف فیلمبرداری و از طریق همین شبکه پخش شد و پس از آن زنده یاد علی سیفی از بازیگران گروه تئاتر اندیشه به همراه زنده یاد بهمن عیوق در یکی از سریال های تلویزیونی سیما مرکز خوزستان بازی کرد که سیمای خوزستان این سریال را پخش نمود و در ادامه باید به کاظم شیاعی رئیس انجمن هنرهای نمایشی شهر الوان اشاره کنم که به همراه علی عبدالخانی در فیلم سینمایی « سما در آتش به کارگردانی سید فریدالدین نیکو » و به تنهایی در سریال و فیلم های « جاوادنگی به کارگردانی زنده یاد سعید کشن فلاح ـ ستاره ، جای خالی در آسمان به کارگردانی سامان سالو ـ یوسف در هور به کارگردانی علی اصغر شادروان ـ سریال زیبا شهر به کارگردانی علی اصغر شادروان ، چاه پنجاب به کارگردانی طباطبایی و زخم شانه ی هوا به کارگردانی حسین قناعت » بازی کرده است .
دیناروند سپس به بازیگر« میلاد دیناروند ، علی طاهری ، احمد دیناروند ،رضا ذاکری ، کاظم شوهان ، فرخی و...» در فیلم های کوتاه کارگردان هایی نظیر « مهدی درویشی ، محمد ضمدی و مجید معین » اشاره کرد و و در ادامه گفت : در این اواخر نیز مصطفی فرهاد مهر در سریال مانکن بازی داشته ؛ که اینمختصر تاریخچه ای از هنرمندان شوش بود که به در بخش بازیگری در فیلم ها « کوتاه ، بلند ، مستند و سینمایی » و همچنین « سریال های تلویزیونی » به یادگار به نام خود و شهرستان شوش ثبت نموده اند .
سپس محمدرضا حسین آبادی ضمن معرفی خود خاطر نشان نمود : در حال حاضر فوق لیسانی هنرهای نمایشی را از دانشگاه هنر و یا به عبارتی دانشکده ی هنرهای زیبای تهران اخد نموده ام و در حال حاضر دانشجوی دکترای این رشته می باشم و در کنار این تحصیلات یک سری مدارک از جمله « حقوق و مدیریت فرهنگی » را در کارنامه خود دارم و در حوزه ی کارگردانی سینما مشغول و شاید برخی از تله فیلم های مرا شاید از طریق اینترنت دیده باشید ؛ و اخیر مجموعه عاشقان را تولید کرده که به زودی هر شب ساعت 19 از شبکه دو پخش خواهد شد .
وی افزود : دوره ی کارگردانی را چندی پیش فیلم سینمایی «اشک تمساح» را آماده نمایش کردیم که قرار است این اثر حدود یک ماه دیگر در کشور ارمنستان اکران شود، البته ما همزمان مشغول رایزنی برای نمایش «اشک تمساح» در ایران هستیم و درخواست پروانه نمایش نیز داده ایم.
این فیلم به طور کامل در کشور ارمنستان فیلمبرداری شده و الهام گرفته از فیلم سینمایی «کندو» به کارگردانی فریدون گله است. البته این روزها مهران احمدی نیز مشغول ساخت فیلم خود در ارمنستان با الهام از همین فیلم است اما ما زودتر چنین فیلمی را ساختیم.
حسین آبادی بیان کرد: «اشک تمساح» ترکیبی از بازیگران ایرانی و ارمنی را در خود دارد و به همین ترتیب مجید مشیری، بابک نوری، امیرمحمد زند بازیگران ایرانی و آناهیت گرگوسیان، آنی قندیلیان و آرمن پطروسیان بازیگران ارمنستانی این فیلم را تشکیل می دهند.
این کارگردان با اشاره به دیگر فعالیت هایش عنوان کرد: در حال حاضر پیش تولید فیلم دیگرم با نام «لحظه آخر» را آغاز کرده ایم و در مرحله ی انتخاب بازیگر هستیم و حدود یک ماه دیگر فیلمبرداری این اثر را در ارمنستان یا اوکراین آغاز می کنیم.
وی اضافه کرد: این فیلم درباره برگزاری مسابقه در یک برنامه تلویزیونی است که ۷ نفر به این مسابقه راه پیدا می کنند و قرار است به برنده این مسابقه ۴۰ میلیون دلار جایزه داده شود. این را هم باید عنوان کنم که ما با چند بازیگر ایرانی و خارجی صحبت کرده ایم ولی هنوز به نتیجه قطعی نرسیده ایم.
حسین آبادی در ادامه درباره ی اینکه این روزها چندین فیلم در کشور ارمنستان ساخته می شود، گفت: کشور ارمنستان محل ارزانی برای ساخت فیلم است و بازیگران خوب و ادبیات نمایشی غنی دارد. البته چند وقتی است که سینمای ایران با سینمای ارمنستان روابط خوبی برقرار کرده است که مجموع این مسایل باعث می شود کارگردانان به کار در ارمنستان تمایل پیدا کنند.
وی در ادامه به فیلم سینمایی هفت تپه اشاره کرد و گفت : همانطور که از اسم این فیلم پیداست حال که مجوز فیلمنامه را از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دریافت کرده ایم در نظر داریم با همکاری اداره ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان ، اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان شوش ، شورای تأمین این شهرستان و دیگر مسئولین از جمله نیروی انتظامی ، این فیلم را در جنوب کشور و خصوصا در شوش و منطقه ی صنعتی هفت تپه فیلمبرداری کنیم و سپس از این ورکشاپ آموزشی که امروز و فردا برگزار می شود ، بر خلاف این که می گویند تست بازیگری که من اعتقادی به آن ندارم اما یک اتود خواهم گرفت و برخی از بازیگران مورد نیاز را از این جمع احتمالا انتخاب کنم .
محمدرضا حسین آبادی در پایان به سئوالات هنرمندان جواب داد که در مهمترین سئوال به تفاوت های بازیگری روی صحنه ی تئاتر و مقابل دوربین در فیلم و سریال پاسخ داد و گفت : تفاوتهای بازیگری روی صحنه تئاتر و مقابل دوربین طی سال‌ها از سوی فعالان و نظریه‌پردازان حوزه سینما و نمایش مورد بحث بوده است. البته این اختلاف‌ها بیشتر در خصوص راه‌های رسیدن به نقش از سوی بازیگران و کیفیت ماندگاری نقش در بازیگر مطرح است. طبیعی است که شما به‌عنوان یک بازیگر تئاتر باید بارها و بارها، ساعت‌ها و ساعت‌ها تمرین کنید تا هم بر دیالوگ‌ها و میزانسن مسلط شوید هم شخصیت در شما تثبیت شود.
وی افزود : یک عالم تماشاگر مشتاق که برای تماشای هنرنمایی‌تان بر روی صندلی نمایش می نشینند ؛ منتظرند تا موضوع نمایش را از بازی و حرکت شما دنبال کنند. شما دنیایی از انرژی و شور هستید که با شخصیت داخل نمایشنامه ماه‌ها زندگی کرده‌اید. او اکنون بخشی از شماست پس هر بار تصمیم می‌گیرید چه کنید، چه بگویید، کجا باشید. در حالی که برای قرار گرفتن مقابل دوربین هم شاید به همان اندازه زمان داشته باشید اما مسئله اینجاست که تا روز فیلمبرداری دقیقاً نمی‌دانید چه چیزی قرار است در برابر لنز دقیق و هوشمند دوربین قرار داشته باشد. پس تا روز فیلمبرداری باید صبر کنید و در این مدت تلاش کنید شخصیت در رگ‌هایتان جریان داشته باشد.
حسین آبادی در تکمیل سخنان خود اظهار داشت : بی‌شمار بیننده قرار است در سالن‌های سینما یا نمایشگر‌های مختلف ، شخصیت داستانی که شما نقشش را بازی می‌کنید ببینند و به هیچ وجه متوجه حضور شخص شما نباشند. آنچه می‌بینند شما نیستید؛ شخصیتی است که پیش‌تر بر کاغذ نوشته شده و با هنرنمایی شما وجهه بیرونی پیدا کرده است. پس از نوک انگشت تا تار‌های مو شما متعلق به شخصیتی است که بازی می‌کنید و در برابر بسته‌ترین قاب‌بندی‌ها باید معرف شخصیت باشد. لذا درمی آبیم که بازی روی صحنه و مقابل دوربین سه تفاوت عمده دارد:« فاصله ها ـ فرایند آماده شدن برای بازی و آشنایی و تازگی
وی در تکمیل سخنان خود پیرامون تفاوت های بازی در تئاتر و سینما گفت : همانطورکه می دانید بازیگری در سینما و تلویزیون تفاوت های زیاد و ظریف با بازیگری در تئاتر دارد. برای آگاهی بیشتر و یادآوری این نکات به شما هنرمندان عزیز در زیر اشاره ای کوتاه و مختصر به برخی از این تفاوت ها داریم:« در اصل بازی تئاتری بازی نشانه است و بازی سینمایی طبیعت گرا ـ قرارداد در سینما یعنی هرچه به طبیعت نزدیک شدن و در تئاتر یعنی هر چه به نشانه ها نزدیک شدن ـ تئاتر بدون بازیگر معنا ندارد ولی سینما بدون بازیگر هم شکل می گیرد ـ جوهر تئاتر بازی و جوهر سینما تصویر است ـ در تئاتر همه چیز بازیگر است و در سینما همه چیز را کارگردان تأیین می کند ـ ما باور بازیگر تئاتر را می پذیریم و بوسیله باور بازیگر به معنا می رسیم ولی سینما باور تماشاگر را از طریق واقع نمایی بوسیله تصویر بوجود می آورد ـ در تئاتر هیچ اشکالی نمی بینیم که با چند نماد ما را به گذشته و یا مکان دیگر ببرند، احساس نمی کنیم که بازیگر فریبمان می دهد چون خودمان با قبول این قراردادها به دیدن تئاتر می رویم ـ تئاتر در لانگ شات اتفاق می افتد ولی سینما در لانگ شات، مدیوم شات، کلوز آپ و .... ـ تئاتر را فقط از زاویه ای می بینیم که نسبت به آن قرار گرفته ایم در حالیکه سینما را از زاویه ای می بینیم که دوربین به ما نشان می دهد. پس کار تصویر بردار در بازیگر بسیار موثر است ـ تئاتر اغراق آمیز است ولی سینما نباید باشد ـ بازیگر صحنه نیاز به استفاده از حرکات گسترده دارد و به دنبال تمامی اثرات فیزیکی می گردد اما بازیگر فیلم با یک جزء کوچک شروع می کند و به دنبال ویژگی های پنهانی می گردد ـ در سینما کمتر دیده شده بازیگری نقشهای متعددی را با تأثیرگذاری بالا ارائه دهد چون ریزه کاری های زیادی نیاز دارد، اما در تئاتر بیشتر شاهد تفاوتهای شخصیتی در بازیگران هستیم چون حرکات درشت تر هستند ـ بازیگر صحنه لباس شخصیت را در هر وضع و حالتی که باشد می پوشد، حال آنکه بازیگر فیلم روی دکمه ی لباس اش هم حساس است ـ تماشاگر عضوی از نمایش صحنه است که در سینما حذف می شود و به جای آن دوربین می نشنید ـ عکس العمل تماشاگر در نحوه ی کار بازیگر تأثیر مستقیم دارد ـ بازیگر تئاتر با هر اجرا یک گام به جلو بر میدارد و به تجربیات خود می افزاید اما بازیگر سینما هرگز به چنین موقعیتی دست نمی یابد و از تمرینات مداوم برخورداری ندارد جز در پاره ای مواقع که آن نیز به کار صحنه ای نزدیک است ـ دوبله در سینما وجود دارد اما برای تئاتر امکان پذیر است. کارگردان تئاتر مجبور است اگر صدای بازیگری به آن شخصیت نخورد بازیگر را عوض کند اما کارگردان سینما برای آن بازیگر دوبلور می گذارد ـ تئاتر بدون قطع تا پایان می رود ولی سینما مرتباً قطع می شود و حس مداومی ندارد ولی امکان دوباره گرفتن هست ـ یک بازیگر تئاتر با آموختن تکنیک های بازی سینما به مراتب بهتر از یک چهره ی جدید است. او با قدرت تخیلش خط سیر داستان و نقش را تجزیه و تحلیل می کند و در سینما گاهی پیش می آید بازیگر با بازیگر نامرئی صحبت می کند»
محمدرضا حسین آبادی در پایان به امتیازهای خاص سینما اشاره کرد و تصریح نمود : « استفاده از تعداد انبوه بازیگران ـ استفاده از لوکیشن های متفاوت و بسیار ـ سریعتر مطرح شدن بازیگر و استفاده از بناهای مختلف برای رساندن پیام و استفاده از جلوه های ویژه تصویری» امتیازهایی هستند که در تئاتر دیده نمی شوند ؛ اما بازیگر خود را وقف سینما کند اشتباه کرده زیرا باید قدرت خود را در تمامی زمینه ها بیازماید و تجربه کند ؛ تئاتر آزمایشگاه شگفت انگیزی است که به بازیگر امکان می دهد نیروی خلاقه اش را بسنجد ، اما سینما تکنیک بازیگر را درخشان تر جلوه می دهد و می آموزد که چگونه از تمامی احساسش کمک بگیرد و تا چه اندازه قدرت تخیلش را بالا ببرد .
